Πληροφορίες
Η υπεριδρωσία είναι μια παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από υπερβολική παραγωγή ιδρώτα.
Η υπεριδρωσία διακρίνεται σε πρωτοπαθή και δευτεροπαθή.
Η πρωτοπαθής υπεριδρωσία σχετίζεται με αυξημένο τόνο του συμπαθητικού νευρικού συστήματος.
Η αιτία της είναι άγνωστη.
Η έναρξη της νόσου γίνεται σε νεαρή ηλικία ή στην εφηβεία.
Μπορεί να αφορά οποιαδήποτε περιοχή του σώματος, συνηθέστερα όμως εμφανίζεται στις παλάμες, τα πέλματα, τις μασχάλες και το μέτωπο.
Η δευτεροπαθής υπεριδρωσία χαρακτηρίζεται από αυξημένη παραγωγή ιδρώτα από όλο το σώμα και σχετίζεται με νοσήματα όπως παθήσεις του θυρεοειδούς, ορμονικές διαταραχές και ορισμένες κακοήθειες.
Η αντιμετώπιση της υποκείμενης νόσου αποτελεί και θεραπεία της δευτεροπαθούς υπεριδρωσίας.
Η θεραπεία με νευροτιξίνη αποτελεί τη μόνη αποτελεσματική και ασφαλή λύση για την αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς υπεριδρωσίας.
Η νευροτοξίνη είναι μια πρωτεΐνη που παράγεται από το Clostridium botulinum.
Ενίεται στην πάσχουσα περιοχή με τη βοήθεια λεπτής βελόνης και αδρανοποιεί τους ιδρωτοποιούς αδένες με αποτέλεσμα τη μειωμένη παραγωγή ιδρώτα από αυτούς.
Η μειωμένη εφίδρωση αρχίζει μετά από 3 ημέρες και το αποτέλεσμα διαρκεί έως και 6 μήνες.θεραθ
Κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορες θεραπείες για την υπεριδρωσία με φτωχά αποτελέσματα και/ή σημαντικές ανεπιθύμητες ενέργειες. Τέτοιες θεραπείες είναι:
- Τοπικά σκευάσματα που περιέχουν άλατα αλουμινίου, μεθιναμίνη ή γλουτεραλδεΰδη. Τα αποτελέσματα ήταν μικρής διάρκειας ενώ μπορεί να προκαλέσουν ερεθισμό του δέρματος.
- Ιοντοφόρηση. Αφορά την υπεριδρωσία σε παλάμες και πέλματα και γίνεται με την εμβύθινση των άκρων σε υδατικά διαλύματα από τα οποία διέρχεται ηλεκτρικό ρεύμα. Είναι χρονοβόρα διαδικασία και απαιτούνται πολλές συνεδρίες για την επίτευξη και διατήρηση μειωμένης εφίδρωσης. Αντενδείκνυται στην εγκυμοσύνη και σε όσους φέρουν μεταλλικά εμφυτεύματα ή βηματοδότη και μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό του δέρματος, αίσθημα καψίματος, φυσαλίδες ή έγκαυμα.
- Αντιχολινεργικά φάρμακα που μειώνουν τη δράση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, όπως το βρωμίδιο του γλυκοπυρρονίου. Μειώνουν την παραγωγή ιδρώτα, έχουν όμως πολλές παρενέργειες όπως ξηροστομία, δυσκοιλιότητα, ναυτία, έμετο και υπόταση.
- Τέλος, η χειρουργική αντιμετώπιση (συμπαθεκτομή) τείνει πλέον να εγκαταλειφτεί καθώς πρόκειται για ένα “βαρύ” χειρουργείο με αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών.
